|
BýraKýP GiTTiN |
Her keman sesinde, sensin kulaðýmda çýnlayan!
Ah yüreðine umut tohumlarýmý serpiþtiremediðim;
Ne olurdu, tenhasýnda kalmasaydýn yalnýzlýklarýmýn…
Sana can dedim, caným þimdi bana sitemkâr!
Sen kalan son dalýmý kesmemeliydin,
Hüzün saðanaklý bir akþamüstüydü;
Býraktýn, gittin…
Kim korkuttu seni bu kadar?
Bir kandile mi hasrettin ki, sahte gülüþler karanlýðýnda?
Yoksa üþüyor muydun, serin hayaller kucaðýnda…
Ne oldu sana?
Kim koparýp aldý yüreðinden, vefâ damarýný?
Susup da gözlerimin içine öyle bakma!
Söyle; söyle diyorum sana!
Sonra, anlatamazsýn kimselere merâmýný…
Sensiz hicrâna gebeyim, her doðuþum hüsrân!
Kalmadý avuçlarýmda, bir tutam hülyân…
Gitme diyemezdim ki sana;
Gidiþindeki vâkardý, yüreðimi yakan!
Öyle suskun, öyle eðip de baþýný; yürüdün gittin,
Özlendiðini sandýðýn, gâyesizlik iklimine….
Bir þiirin son dizesiydin…
Ãœzerime düþen son yaðmur damlasý…
Sen üstüne bir kahve bile içemediðim,
Anlamsýz bir yorgunluðun hikâyesiydin…
Bir parça ekmek, birkaç zeytindin,
Mezesi gam, hicâp sofralarýmda….
|
Yorumlar |
|
|
