HTML clipboardhiçbir þeyden tat alamýyorum. her þeyden
soyutluyorum kendimi.
bazen kimse için deðerli biri olmadýgýmý düþünüyorum.
bazen neden bu kadar mutsuzum diyorum...
sonra sebebini kendim buluyorum.
düþünmek birini ama o kiþi tarafýndan düþünülmemek.
ayný þehirde iki yabancý gibi durmak kaç gündür.
ayný havayý solurken ellerin birbirine bu kadar uzak kalmasý ne kadar acý verici
deðil mi.
hep beklersin içinde büyük ve sonsuz bir umutla...
belki yarýn çaðýracak yanýna.
yarýn iþi olursa öbür gün çaðýrýr diyerek hep avutmak kendini ne kadar
yýpratýyor insaný.
her gün bitiminde buruk bir þekilde bugün de göremedim demek insanýn ömründen
neleri götürmüyor ki.
acaba þimdi nerde.
yoksa benden mi kaçýyor, kimlere mutluluk saçýyor...
bunun gibi onlarca soru kemiriyor beynini insanýn.
uzun bir gidiþin arefesinde bir gün daha bitti bak.
oysa her yeni gün bizimle anlam bulacaktý.
güneþ bir baþka parlayacaktý vuslat yerine geç kalmanýn telaþesinde.
hep ýsrar eden taraf oldum oysa, izin ver biz kez hissedeyim narin ellerini,
yosun gözlerinde gök mavisi hayallere dalayým diye.
gün geldi dilim sustu, yüreðim büktü boynunu...
sessiz bir bekleyiþ hüküm sürdü tek kiþilik odamda.
gelmedi(n)...
güneþ battý bak.
bir gün daha kavuþtu gecesine
ama iki yabancý yürek bir adým daha koþtu yalnýzlýða...
hayýrdýr!
yolculuk mu var yoksa
ardýndan su dökemezsem kýzma olur mu
çünkü gönül çeþmem kurudu yokluðunda...
|
Yorumlar
