Ýçimdeki çok seslilik yoruyordu kaç zamandýr ruhumu. Olur olmaz zamanlarda ben bunu hak etmedim naralarýyla,çýðlýk çýðlýða uyanmalarý adet edinmiþ yüreðimden sýkýlmýþtým.
Sabredince geçer sanýyordum bu kabuslar,ben bana rest çekmiþken þu zavallý yüreðim geçmeyi baþaramadý aþkýn sýrat köprüsünden.
Bulutlarý mesken eylediyse gözlerim hor görmesin kimse; kendimce haklý sebeplerim var, güldüðüme ne bakýyorsun ey gönül gülücüklerimde saklý sobelenmemiþ acýlarým var.
Efkar basmýþtý ayazýn hakim olduðu gecelerimi.Yalnýzdým, korkuyordum, savunmasýzdým gecenin çýplak koynunda.
Üstelik aklýmda bin bir türlü düþünce hele bir tanesi var ki kes yüreðinin dilini diyor canice.Yürek aþk savaþýnda zaten maðlup,gururu serde deðil yerde elinde kalan bir acý aðýt,varsýn ben sýkýlayým da yüreðim çýðlýk çýðlýða söylesin þarkýsýný.
Dudaðýmda yarým kalan söylenmemiþ son sözümdür
Baki olsa da ayrýlýk aþk her daim ölümsüzdür
Bir baþýma kaldýðýmda,avunmak için eski hatýralara aþererdim. Avunmanýn en güzel yolunu bulmuþtum kendimce.
Mutluluða sana yani beni yýkan yakan gülümseten ne kadar aný varsa hepsini ayný anda yaþamak arzusu dolardý içime.Yalnýzlýða tahammül edemeyen bir ruhum vardý, güçsüz biçare görürdüm kendimi böyle zamanlarda.
Eskimiþ zamanlarýn yýkýk dökük hikayelerinin barýndýrdýðý küflü, devrik bir cümleden farkým olmadýðýný hissederdim.Nasýl da korkardým bana müsaade gitme vaktidir artýk dediðin anlarda.
Ah bu ürkek çocuksuluðum, kimliðini yüreðinde yitirmiþ halsiz hallerim
Ayrýlýklar da sevdaya dahil, diyen þair ayrýlýðý gerçekten yaþamýþ mýdýr, acýsýnýn ne olduðunu biliyor mudur?
Bu kadar kolay kabullenilen bir duygu ise ayrýlýk neden hala yüreðim damla damla kanýyor.
Ya ben sevdanýn tanýmýný yanlýþ biliyorum ya da bu þair ayrýlýðýn ne olduðunu bilmiyor.
Geriye dönüp bakmak,eskileri anmak, gözyaþlarý içinde kabuslardan uyanmak,varlýðýna þükretmek yerine lanet okumak.Ýþte böyle, her sahnesinde ayrý bir dram yaþar yaþatýr hikayem,yalnýzlýðýn þarkýsýna her gece yüreðim vokal yapar.Dili olmadan þarký söyleyebilmek kaç yüreðin harcýdýr,böylesine büyük sevmek bilseniz ne dayanýlmaz bir acýdýr.
Ben bir hata ettim,yüreðimin dilini kesince acýlarým haykýramaz sandým. Acýnýn,gözyaþýnýn sesini duyurmak için dile ihtiyacý yokmuþ geç de olsa anladým.. Her gece usanmadan, sýkýlmadan, býkmadan hep ayný þarkýda aðladým
Varsýn eller gönül yarasý kapanýr sansýn
Kabuðun altýnda sevgili sen kanayansýn
Sardunyalarým solmuþ, bahçeme hüzün mü esti ben rüyalarda gezerken
Gönül yarasý derdine ne çok þeyi es geçmiþim hayat benden geçip giderken
Mutluluða insanýn kendi gölgesiymiþ en büyük karanlýk,
Ebediyete kadardýr bendeki bu nihavent makamýndaki yalnýzlýk.
Yorumlar
